عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

¹دانشگاه شریف

²دانشگاه

³پژوهشکده چرخه سوخت هسته‌ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای، تهران-ایران

به دلیل کمبود مولیبدن در پوسته زمین و اهمیت این فلز در صنعت هسته ای و پزشکی، جداسازی و جذب آن از پساب های صنعتی به کمک نانوالیاف از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش از الیاف پلی آکریلونیتریل (PAN) تهیه شده به روش الکتروریسی استفاده گردید. برای افزایش مقاومت و اصلاح سطح الیاف، ابتدا با مونومر و پرتوهای گاما پیوند تشکیل گردید. سپس برای عامل‌دارسازی سطح و برای افزایش توانایی پلیمر در جذب مولیبدن از آمین استفاده شد. تاثیر اتانول آمین، هیدروکسیل آمین، اتیلن دی آمین و تری متیل آمین بر جذب یون‌های مولیبدن مورد بررسی قرار گرفت. مورفولوژی نانوالیاف تهیه شده از الکتروریسی و اصلاح شده از آن با آنالیز SEM انجام گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که یون‌های مولیبدن به ترتیب با درجه پیوند، درجه آمیناسیون و درصد جذب برابر با 295.18%، 147.47% و 98.85% با نانوالیاف پلیمری پرتو پیوند زده با مونومر GMA و اصلاح شده با تری متیل آمین از محلول آبی قابل جداسازی هستند.

نانوالیاف؛ پلی آکریلونیتریل؛ الکتروریسی؛ اصلاح سطح؛ مولیبدن