اصل مقاله (1.34 MB)

عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

رامین یاوری*؛ محمد علی آرون؛ امیر حسین محمدی زینلی؛ طاهر یوسفی؛ حسین قاسمی مبتکر

سازمان انرژی اتمی- پژوهشگاه علوم وفنون هسته ای- پژوهشکده چرخه سوخت هسته ای- ایزان تهران

در این پژوهش به بررسی تأثیر غلظت پلی‌اتر‌سولفون و پلی‌وینیل‌پیرولیدون در حذف یون روی-65 با استفاده از فرایند غشایی نانوفیلتراسیون پرداخته شده است. این غشاهای مسطح که حاوی درصدهای مختلفی از پلیمر پلی‌اترسولفون و پلی‌وینیل‌پیرلیدون می‌باشند با استفاده از روش وارونگی فازی تهیه شدند. خواص مورفولوژی غشا و اندازه خلل و فرج آنها به ترتیب با استفاده میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و وزن‌سنجی انجام شد. نتایج این مشخصه یابی نشان داد که با افزایش درصد پلی اتر سولفون ساختار غشا تغییر یافته و اندازه منافذ در طی افزایش پلی وینیل پیرولیدون افزایش می‌یابد نتایج حاصل از آزمایش تراوایی نیز نشان داد که با افزایش درصد پلی اتر سولفون میزان پس زنی یون روی توسط غشا افزایش و شار تراویده کاهش می‌یابد. همچنین با افزایش درصد پلی وینیل پیرولیدون میزان شار تراویده افزایش یافته در حالی که میزان پس زنی یون روی کاهش نشان می‌دهد در مجموع غشای حاوی 16 درصد وزنی پلی اتر سولفون و 1/0 درصد پلی وینیل پیرولیدون درصد پس زنی و شار تراویده‌ی مناسبی داشتند

یون روی؛ پلی‌وینیل‌پیرولیدون؛ پلی‌اترسولفون؛ غشای نانوفیلتراسیون؛ پس‌زنی