عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

¹گروه کاربرد پرتوها، دانشکده مهندسی انرژی و فیزیک، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

²دانشکده مهندسی انرژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، صندوق پستی8639-14515، تهران، ایران

تیروئید، غده‌ای درون ریز است که با تولید هورمون‌های تیروکسین T4 و تری‌یدوتیرونین T3 و ترشح در جریان خون نقش حیاتی در سوخت و ساز بدن ایفا می‌کند. ید درمانی، یکی از روش‌های تشخیص و درمان بیماری‌های غدۀ تیروئید با استفاده از پرتوهای یونیزاسیون می‌باشد. در این تحقیق، دز جذبی ناشی از دو رادیوداروی تشخیصی I-123 و I-131 بر روی غده تیروئید مورد ارزیابی قرار گرفته است. محاسبات با استفاده از کد مونت کارلوی MCNPX2.6 در عملکردهای تصویربرداری ناحیه‌ای و اسکن کامل بدن و با اکتیویته‌های متفاوت صورت پذیرفته است. نتایج محاسبات بر روی فانتوم MIRD نشانگر حداکثر میزان دز جذبی با I-123 در زمان مطالعات جراحی تیروئید 1.16E-07 گری و در وضعیت آزمایش عملکرد تیروئید 4.64E-07 گری بدست آمده است. این در حالیست که میزان دز جذبی در بزرگسالان با توجه به گزارش ICRP128 مقدار 1.1E-02گری می‌باشد و در زمان به کارگیری I-131 در درمان ناهنجاری‌های تیروئیدی و کارسینومای تیروئید میزان دز جذبی به ترتیب برابر است با 1.56E-03 گری و 6.23E-02 گری.

دز جذبی؛ غدۀ تیروئید؛ رادیودارو؛ پرتوی یونیزاسیون؛ کد MCNPX2.6