اصل مقاله (1.21 MB)

عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

سالار سلیمی؛ زهرا مرادی؛ مجید خرسندی*

آشکارسازهای خود-توان نوترونی (SPND) به‌طور وسیعی برای نظارت بر شار نوترون در راکتورها استفاده می‌شوند. سادگی ساختار و عملکرد از مهمترین ویژگی‏های آشکارسازهای خود-توان است. در این مطالعه SPND رودیوم و وانادیوم به‌عنوان گسیلنده‌های تأخیری با استفاده از ابزار مونت‌کارلو MCNPX مدل‌سازی شده است. در بررسی عملکرد SPND محاسبه میزان حساسیت نوترونی یک پارامتر تعیین‌کننده و کلیدی است که در این مطالعه وابستگی این پارامتر کلیدی به ابعاد و مواد آشکارساز موردبررسی قرارگرفته است. در این پژوهش میزان حساسیت نوترونی برای گسیلنده‌های رودیوم و وانادیوم محاسبه شد که به ترتیب برابر با (A.cm2.s) 20- 10×858/3 و (A.cm2.s) 21- 10×123/2 بدست آمد. این بررسی در ارزیابی رفتار سایر SPND ها خصوصاً SPND های تأخیری کاربردی خواهد بود. نتایج کلی نشان داد که انتخاب شعاع بهینه گسیلنده و ضخامت عایق از منظر افزایش میزان اندرکنش‌های نوترونی در گسیلنده و تأثیر فزاینده بارفضایی در عایق مهم‌تر از سایر پارامترها نظیر ضخامت جمع ‏کننده و طول SPND است.

: آشکارسازهای نوترونی خود-توان؛ حساسیت نوترونی؛ گسیلنده؛ جمع‏ کننده؛ عایق؛ شبیه ‏سازی MCNPX