عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

تابش‌ گاما از جمله‌ تابش‌هـای‌ مربـوط بـه‌ هسـته‌هـای‌ رادیواکتیـو اسـت‌ کـه‌ در قسـمت‌ پـر انـرژی‌ طیـف‌ الکترومغناطیسی‌ قرار دارد و در فضا به‌ میزان قابل‌ توجهی‌ وجود دارد و همچنین در آزمایشگاه ها و پژوهشکده های هسته ای از عناصر پرتوزای مختلفی برای ایجاد این انرژی استفاده می شود. به‌ خاطر استفاده از پلیمرها در سازههـای‌ فضایی‌، این‌ مواد به‌ صورت مداوم در معرض تشعشعات حاصل‌ از تابش‌های‌ کیهانی‌ قرار می‌گیرند. تخریب‌ تابشی‌ یکی‌ از انواع تخریب‌ها است‌ کـه‌ به‌ پلیمرها آسیب‌های‌ جدی‌ می‌رساند و کارایی‌ آنها را مختل‌ می‌کند. پلی‌(وینیل‌بـوتیرال) بـه‌ خـاطر مقاومـت‌ نوری‌ و چسبندگی‌ بالا، از پلیمرهای‌ پرکاربرد در صنایع‌ چاپ و شیشه‌های‌ ایمنی‌ و سلولهای‌ خورشیدی‌ اسـت‌ و به‌ ویژه در صنایع‌ هوافضا و فضانوردی‌ استفاده می‌شود. برای‌ ارزیابی‌ خواص مکانیکی‌ نمونه‌ها، آزمون کشش‌ انجام شدهمچنین‌ طیف‌ H-NMR گرفته‌شد که‌ نتایج‌ بیانگر حذف گروه هیدروکسیل‌ و حذف گروه استری‌ و ایجاد پیوندهای‌ دوگانه‌ می‌باشد. طیف‌ UV-Vis نیز ایجـاد پیونـدهای‌ دوگانه‌ و افزایش‌ تعداد آنها را نشان داد. همینطور تصاویر AFM کاهش‌ ناهمواری‌ها، با افـزایش‌ دز را نشـان داد که‌ علت‌ آن رادیکالهای‌ فعالی‌ است‌ که‌ در اثر تابش‌ تولید می‌شوند و در داخل‌ درهها دوباره واکنش‌ داده و ایـن‌ نقاط را پر می‌کنند. از مهمترین‌ نتایج‌ این‌ بررسی‌ می‌توان به‌ تغییر در ساختار شیمیایی‌ پلیمر، تغییر خـواص فیزیکـی‌ ماننـد رنـگ‌، افزایش‌ مقاومت‌ مکانیکی‌ تا دز ٧٠ کیلو گری‌ و سپس‌ کاهش‌ آن، و همچنین‌ کاهش‌ زبری‌ سطح‌ بـا افـزایش‌ دز جذبی‌ اشاره کرد.

پلی‌(وینیل‌بوتیرال)؛ تخریب‌ تابشی‌؛ پرتوگاما؛ ساختار شیمیایی‌؛ طیف‌سنجی‌