عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

تابلوهای نقاشی قدیمی بخشی از میراث فرهنگی هر کشوری میباشند و حفاظت و نگهداری از آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از مهمترین مراحل حفظ و نگهداری این آثار، تمیزکاری موثر و ایمن آنهاست. هیدروژلهای پلیمری مواد جدیدی هستند که می تواند برای استخراج آلاینده های سطح این آثار استفاده شوند. در این مقاله هیدروژل و نانوکامپوزیت هیدروژل، حاوی شبکه های نیم درهم رونده پلی هیدروکسی اتیل متاکریلات/پلی وینیل پیرولیدون به روش تابشی در نسبت وزنی مونومر به پلیمر 50:50، محتوای آب 60% وزنی و دز 20 کیلوگری تحت تابش گاما در غیاب و حضور نانوذرات اکسید آهن (Fe3O4) سنتز شد. با استفاده از آزمونهای طیف سنجی UV-Vis و FTIR ساختار نانوذرات سنتز شده تائید گشت. محتوای ژل هیدروژل به عنوان یک خاصیت فیزیکو شیمیایی برای هیدروژلهای تهیه شده اندازه گیری شد. ساختار ژل با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدان (FESEM) و خواص مغناطیسی با استفاده از آزمون مغناطیس سنج نمونه ارتعاشی (VSM) ارزیابی و در نهایت نانوکامپوزیت حاوی 3% وزنی از نانوذرات به عنوان مقدار بهینه انتخاب گشت. برای نشان دادن کارایی و تطبیق پذیری هیدروژل مغناطیسی سنتز شده در سیستمهای تمیز کننده آثار هنری، یک مطالعه موردی با استفاده از تابلو نقاشی آلوده شده نیز ارائه و نتایج مناسبی بدست آمد.

هیدروژل؛ نانوکامپوزیت؛ اکسید آهن؛ تابلو نقاشی؛ پاکسازی