عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

ااولین مرحله در فرآیند طراحی آبشار جهت عملیاتی نمودن آن، ایجاد یک آبشار مدل است که پس از آن مربعی کردن آبشار جهت جداسازی عملی ایزوتوپ‌های چندجزیی به عنوان مرحله دوم در نظر گرفته می‌شود. در این تحقیق با استفاده از ارتباط آبشار مدل شبه ایده‌آل و آبشار Q جداسازی ایزوتوپ‌های چندجزیی مورد مطالعه قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده می‌توان محدوده مناسب برای تعیین برش جزیی را متناسب با M* تعیین نمود. مطالعات به عنوان نمونه برای ایزوتوپ‌های چهارم و نهم زینان انجام شد. مطابق نتایج، با انتخاب بهترین M* می‌توان بیشترین غنا را برای ایزوتوپ مورد نظر در جریان محصول به گونه‌ای ایجاد کرد که کمترین نرخ جریان میان مرحله‌ای برای آن لحاظ گردد. براساس محاسبات انجام گرفته برای یک آبشار با 15 مرحله، بیشترین مقدار غنا برای ایزوتوپ‌‌های 4 و 9 زینان برابر با 7424/0 و 9039/0 می‌باشد که مقدار نرخ جریان میان مرحل‌های کمینه آن به ترتیب برابر 574 و 235 می‌باشد.

جداسازی ایزوتوپی؛ شبه ایده‌آل؛ زینان؛ آبشار