عنوان دوره: بیست و نهمین کنفرانس ملی هسته‌ای ایران

پیش بینی درست رفتار بلور UO2 ، که یک سیستم پادفرومغناطیس دارای الکترونهای همبسته قوی می باشد، با استفاده از نظریه تابعی چگالی اصلاح شده DFT+U امکان پذیر می باشد. در چارچوب رهیافت DFT+U ، انرژی بلور یک تابع دارای مینیممهای موضعی متعدد می باشد که به آنها حالتهای شبه پایدار گفته می شود و کمینه ترین مقدار از بین آنها مربوط به انرژی حالت پایه است. دو تا از روشهای تعیین حالت پایه، OMC و SMC می باشند. در این پژوهش، پس از معرفی مختصر هر یک از دو روش، به مقایسه نتایج حاصل از آنها پرداخته و نشان می دهیم که اگر چه حالتهای پایه در دو روش دارای انرژیهای مشابهی هستند ولی ساختار الکترونی آنها تفاوت چشمگیری دارد. در روش OMC، توزیع الکترونها بر روی حالتهای اسپین بالا و اسپین پایین متقارن است و گاف انرژی تفاوت نسبتا چشمگیری با تجربه دارد در حالیکه در روش OMC این تقارن شکسته شده است و گاف انرژی به دست آمده توافق بسیار خوبی با تجربه دارد.

پادفرومغناطیس؛ نظریه تابعی چگالی؛ حالت شبه پایدار؛ دی اکسید اورانیوم؛ الکترونهای همبسته قوی