پذیرفته شده برای پوستر ، صفحه 0-0 (1) اصل مقاله (457.35 K)

عنوان دوره: بیست و هفتم (1399)

کد مقاله : 1373-INC (R1)

¹محدثه شایسته فر ؛ ²اعظم کاردان

¹گروه فیزیک هسته ای-دانشکده فیزیک-دانشگاه دامغان- دامغان-ایران

²گروه فیزیک هسته ای-دانشکده فیزیک-دانشگاه دامغان-دامغان-ایران

پایان‌پذیری یک ویژگی منحصربفرد در هسته‌های دورانی است که در آن هسته درون یک پیکربندی خاص، از حالتی با خاصیت تجمعی بالا در اسپین پایین به یک حالت غیرتجمعی در اسپین ماکزیمم تغییر پیدا می‌کند. تحقیق درباره‌ی این گذار تدریجی به مطالعه نوارهای دورانی در یک محدوده اسپینی وسیع مربوط می‌شود. این پدیده در نواحی جرمی مختلفی پیش‌بینی و مشاهده شده است. از جمله برخی از هسته‌های خاکی نادر در ناحیه جرمی 160A~، که دارای تعداد محدودی از نوترون‌ها و پروتون‌ها خارج پوسته‌های بسته نوترونی 82=N و پروتونی 64=Z هستند، این گذار را در محدوده اسپینی 30 تا 50 تجربه می‌کنند. در کار حاضر، ما با استفاده از روش تئوری نیلسون-استروتینسکی کرنک شده و نیز مقایسه با نتایج تجربی، نوارهای دورانی پایان‌پذیر در هسته‌های ناحیه جرمی 160A~، با تمرکز بر روی ایزوتون 88N=، را مورد بررسی قرار داده‌‌ایم تا نقش اربیتال‌های پروتونی نزدیک سطح فرمی در نوارهای پایان‌پذیر این ناحیه را بیابیم.

پایان‌پذیری؛ اسپین ماکزیمم؛ نوار دورانی؛ روش نیلسون-استروتینسکی کرنک شده

فیزیک هسته‌ای