اثر خودحفاظی نمونه روی عدم قطعیت شار نمونه برای یک راکتور تحقیقاتی نوعی
پذیرفته شده برای پوستر ، صفحه 0-0 (1)
عنوان دوره: بیست و هفتم (1399)
کد مقاله : 1128-INC (R1)
نویسندگان
1پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای
2عضو هیئت علمی
3پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای- پژوهشکده راکتور و ایمنی هسته ای
4استادیار، پژوهشکده راکتور و ایمنی هسته‌ای، پژوهشگاه علوم وفنون هسته‌ای، سازمان انرژی اتمی ایران، تهران، ایران
چکیده
راندمان تولید رادیوایزوتوپ‌ها در یک راکتور تحقیقاتی تحت تأثیر متغیرهای مختلفی ازجمله دانش شار نوترونی و عدم قطعیت آنها است. همچنین، تولید آنها به طیف و شکل شار نوترون‌ها، خصوصیات نمونه و شرایط پرتودهی در قلب راکتور وابسته است. مشخص کردن مقدار عدم قطعیت پرتودهی یک نمونه، نیازمند مشاهده دقیق همه منابع ممکن عدم‌قطعیت‌ها است. اثر خودحفاظی نمونه یکی از عوامل موثر در بروز عدم قطعیت در پرتودهی است که به تعداد و هندسه نمونه‌ها یا چگالی‌های آنها وابسته است. در این مقاله، اثر افزایش تعداد و چگالی نمونه‌ها در قلب یک راکتور تحقیقاتی نوعی توان متوسط بررسی و نشان داده شده که می‌تواند سبب عدم قطعیتی به‌ترتیب به میزان 7% و 12% گردد. لیکن با توجه به نتایج به‌دست آمده در این مقاله، توجه به چگالی و تعداد نمونه‌ها در شرایطی که مقدار آنها از حد مشخصی فراتر رود، از شرط های اصلی در لحاظ نمودن عدم قطعیت خواهد بود.
کلیدواژه ها
موضوعات