مقایسه کندکننده آب سنگین و گرافیت به منظور آلایش (دوپینگ) سیلیکون در راکتور تحقیقاتی تهران
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 0-0 (1)
عنوان دوره: بیست و هفتم (1399)
کد مقاله : 1017-INC (R1)
نویسندگان
زهره غلامزاده 1 ، محمدرضا کاردان2 ، الهام باورنگین2 ، یاسر کاسه ساز3 ، عطیه جزوزیری2 ، ناهید صادقی2 ، ارسلان عزتی2 ، فاطمه علیزاده2 ، یاسر کاسه ساز4
1پژوهشکده راکتور
2انرژی اتمی
3پژوهشگاه
4سازمان انرژی اتمی ایران، پژوهشگاه علوم و فنون هستهای، پژوهشکده راکتور و ایمنی هستهای
چکیده
ناخالصسازی سیلیکون به روش NDT یکی از مهمترین استفاده های تجاری راکتورهای تحقیقاتی است ضمن اینکه نیمه رسانای تولید شده به این روش از کیفیت بسیار بالاتری نسبت به روش شیمیایی برخوردار است. به دلیل اهمیت تولید این نیمه هادی پرکاربرد در صنعت الکترونیک، موجب گردید پتانسیل تولید آن در راکتور تحقیقاتی تهران مورد بررسی قرار گیرد. کد محاسباتی MCNPX با قابلیت ترابرد نوترون و مدلسازی راکتور به منظور بررسی های تئوری پرتودهی کریستال سیلیکون مورد استفاده قرار گرفت. به جهت حفظ برخی از پارامترهای نوترونی مهم، حضور کندکننده زیاد اطراف کانال پرتودهی کریستال مهم است. لذا دهانه ستون حرارتی راکتور تهران برای این امر انتخاب شد و تاثیر دو ماده گرافیت و آب سنگین در هندسه دهانه مقایسه شد. نتایج نشان داد هرچند انتهای دهانه آب سنگین، نسبت شار حرارتی به سریع بسیار مطلوب تر از دهانه گرافیتی است ولی تنها افزایش حدود 22% شار نوترون حرارتی و نیز تولید ترتیوم در آب سنگین، استفاده آن را نسبت به گرافیت چندان قابل توجه نمی سازد.
کلیدواژه ها
موضوعات